فصل هفتم - منابع مالی (مواد 24 تا 27)

منابع مالی دولت جهت اجرای عملیات هر برنامه‌ عمرانی و برنامه‌های سالانه از محل درآمد نفت و مشتقات آن‌ مالیات‌های مستقیم و غیر مستقیم و سایر درآمدهای دولت و نیز وامها و اعتبارات داخلی و خارجی می‌باشد و وجوه مربوط درخزانه متمرکز خواهد شد. میزان و نحوه تامین اعتبار هر برنامه‌ عمرانی از منابع مالی مذکور ضمن قانون همان برنامه تعیین و به‌ تصویب خواهد رسید.

میزان وامها و اعتبارات خارجی به صورت نقد یا از طریق‌ انتشار اوراق  قرضه و خرید کالا و خدمات از خارج با تضمین وامها و اعتبارات مذکور که جهت تامین تمام یا قسمتی از هزینه طرحهای‌عمرانی تحصیل می‌شود طبق قانون هر دوره برنامه عمرانی تعیین و مشخص می‌گردد و میزان وامها و اعتبارات که تحت عناوین فوق طی هر دوره برنامه عمرانی جهت تحصیل و یا تضمین آن موافقت‌نامه یا قرارداد منعقد می‌شود نباید از کل مبلغ تعیین شده در قانون‌برنامه عمرانی همان دوره تجاوز نماید.

امور مربوط به وامها و اعتبارات خارجی در وزارت دارایی متمرکز می‌گردد و وزارت دارایی به نمایندگی از طرف دولت مجاز است بارعایت بند ۹ ماده ۳ این قانون در حد میزان تعیین شده فوق  نسبت‌ به تحصیل وامها و اعتبارات اقدام نموده و قراردادها وموافقت‌نامه‌های مربوط را امضاء نماید.

وزارت دارایی مکلف است ظرف یکماه پس از انعقاد هر قرارداد گزارش آن را به مجلسین تقدیم نماید.

تبصره ۱. قراردادهایی که برای تحصیل وام از دولتهای خارجی با آنها منعقد می‌گردد پس از تصویب کمیسیونهای دارایی مجلسین‌ قابل اجرا خواهد بود.

تبصره ۲. انجام مذاکرات مربوط به تحصیل وام و یا اعتبار مشترکاً توسط دستگاه اجرایی مربوط و وزارت دارایی صورت‌ خواهد گرفت‌.

تبصره ۳. میزان استفاده از منابع مالی خارجی در هر سال نباید ازمبلغ کل پیش بینی شده در بودجه همان سال تجاوز نماید.

مواد ۲۶ و ۲۷ و تبصره ماده ۲۶. طبق تبصره ۴۴. قانون بودجه‌ سال ۱۳۵۹ لغو گردیده‌.