ماده 3 قوانین حقوقی (مدنی و دادرسی مدنی)

 تشخیص و تعیین هر واحد روستایی موضوع ماده 2 قانون و تبصره‌های ذیل آن با رعایت ماده 13 قانون با پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیأت وزیران خواهد بود.

تبصره ملاک تشخیص حد نصاب میزان جمعیت و خانوار روستا آمار رسمی جمعیت کشور موضوع ماده 17 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری خواهد بود که تعداد آن باید بیش از 20 خانوار و یا صد نفر جمعیت باشد.

تبصره 2 در مزارع مستقل و روستاهای کمتر از 20 خانوار و یا صد نفر جمعیت در صورتی که نقاط کوچک نزدیک به هم وجود داشته باشد که از مجموع آن نقاط 20 خانوار و یا صدنفر بیشتر به وجود آید به عنوان یک روستا شناخته خواهد شد.

تبصره 3 نحوه انجام امور روستاهائی که فاقد شرایط مندرج در ماده 2 قانون و تبصره 2 ماده 3 آئین‌نامه هستند تابع دستورالعمل تبصره 1 ماده 21 آئین‌نامه خواهد بود.

تبصره 4 تعیین مرکز موضوع تبصره 3 با در نظر گرفتن موقعیت یک نقطه از همان مجموعه با رعایت سهولت دسترسی و میزان جمعیت خواهد بود.

تبصره 5 وزارتخانه‌های ذیربط موظفند نسبت به جذب تدریجی مزارع و مکان‌ها و روستاهای کوچک و همجوار که چندان آباد نیستند و امکان خدمات رسانی و دسترسی به سهولت انجام نمی‌گیرد در مراکز دهستان‌ها و یا روستاهایی که مستعد جذب و امکان دسترسی بهتری را دارند و می‌توانند به آبادی‌های بزرگ و مرفهی تبدیل شوند اقدام نمایند.