ماده ۱ قوانین حقوقی (مدنی و دادرسی مدنی)
در اين آيين نامه اصطلاحات زير در معاني مشروح به كار مي روند:
الف – قانون: قانون پيش فروش ساختمان- مصوب ۱۳۸۹- .
ب- پيش فروشنده: مالك رسمي زمين يا سرمايه گذار يا مستأجر.
پ – مالك رسمي زمين: شخصي كه مطابق ماده (۲۲) قانون ثبت اسناد و املاك – مصوب ۱۳۱۰- داراي سند رسمي مالكيت مي باشد.
ت – مستأجر: شخصي كه به موجب سند رسمي داراي حق احداث بنا بر روي عين مستأجره مي باشد.
ث – سرمايه گذار: شخصي كه به موجب سند رسمي با مالك يا مستأجر براي احداث بنا سرمايه گذاري مي نمايد و واحد يا واحدهاي ساختماني مشخص از بناي احداثي با حق فروش به وي اختصاص مي يابد.
ج – سند رسمي: سندي كه بين پيش فروشنده و پيش خريدار يا واگذارنده و منتقل اليه حقوق و تعهدات ناشي از آن، در دفاتر اسناد رسمي تنظيم مي گردد.
چ – عمليات پي ساختمان: عملياتي كه پس از خاكبرداري و در اجراي پي ريزي (فونداسيون) جهت استقرار ستون هاي ساختمان يا ديوارهاي باربر بر روي پي انجام مي گيرد و با پايان آن، اجراي اسكلت ساختمان شروع مي شود.
ح – مهندس ناظر: شخصي كه داراي پروانه اشتغال به كار مهندسي از وزارت راه و شهرسازي بوده و از طرف مالك يا پيش فروشنده به مرجع صدور پروانه ساختمان معرفي و پس از موافقت مرجع مربوط، مسئوليت نظارت بر اجراي ساخت و ساز ساختمان را براساس پروانه ساختمان و شناسنامه فني و ملكي ساختمان و ساير تكاليف مقرر برعهده دارد.
خ – گواهي اتمام ساختمان: برگه اي با امضاي مهندس ناظر كه به موجب آن پايان عمليات ساختماني براساس مقررات ملي ساختمان به مرجع صدور پروانه ساختمان اعلام مي گردد.
د – شناسنامه فني و ملكي ساختمان: سندي كه براساس بند (ز) ماده (۲۱) قانون نظام مهندسي و كنترل ساختمان- مصوب ۱۳۷۴- و مطابق دستورالعمل وزارت راه و شهرسازي مشتمل بر سيستم و پايداري سازه، تأسيسات برقي و مكانيكي و مشخصات معماري ساختمان صادر مي شود.
ذ – هيأت داوري: هيأت موضوع ماده (۲۰) قانون.
