ماده 1 مالی و تجاری
حقوق مبناء مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری و مقررات استخدامی شرکتهای دولتی مصوب 1352 برابر است با حاصل‌ضرب ضریب حقوق موضوع ماده 33 قانون مذکور در عدد مبناء گروه مربوط به شرح جدول زیر که جایگزین جدول حقوق ماده 32 قانون استخدام‌کشوری می‌شود.
گروه عدد مبناء
-
1 400
2 450
3 500
4 560
5 620
6 680
7 740
8 810
9 880
10 950
11 1020
فواصل اعداد مبناء گروههای متوالی بعد از گروه 11 به ترتیب 70 و حداکثر گروه قابل احراز، گروه 20 خواهد بود.
تبصره 1 - گروههای ورودی مستخدمین مشمول این قانون با در نظر گرفتن مقاطع تحصیلی
آنان و نوع و حساسیت شغل، اهمیت وظایف، میزان‌مسئولیتها و بر حسب رسته‌ها و رشته‌های مختلف شغلی در یکی از یازده گروه اول جدول موضوع ماده 1 تخصیص می‌یابد.
تبصره 2 - اعداد مبنای حقوق ماهانه مقامات و همطراز آنان به شرح زیر تعیین می‌گردد که با اعمال ضریب مذکور در ماده 1 قابل پرداخت خواهد‌بود.
الف - معاونین وزراء 1700
ب - استانداران، سفراء 1800
ج - وزراء، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، معاونین رئیس جمهور، معاونین قوه قضائیه و رئیس کل دیوان محاسبات 1900
د - معاون اول رئیس جمهور، نواب رئیس مجلس شورای اسلامی و
اعضای شورای نگهبان 2000
ه - رؤسای سه قوه 2200
تبصره 3 - مقامات مذکور پس از پایان دوران تصدی به ترتیب در بالاترین گروههای جدول فوق تخصیص می‌یابند و حقوق هر یک از آنان بر اساس‌عدد مبنای گروه مربوط تعیین خواهد شد. نخست‌وزیران دوران انقلاب اسلامی با معاون اول رئیس جمهوری همطراز
می‌گردند.
تبصره 4 - دولت مکلف است تغییر ضریب حقوق موضوع ماده 33 قانون استخدام کشوری و اصلاحات بعدی آنرا که همه‌ساله با توجه به شاخص‌هزینه زندگی مشترکاً توسط سازمان امور اداری و استخدامی کشور، وزارت امور اقتصادی و دارایی، سازمان برنامه و بودجه و بانک جمهوری اسلامی‌ایران پیشنهاد خواهد شد مورد تصویب قرار دهد و به همین منظور
نسبت حقوق بازنشستگان و مستمری‌بگیران را افزایش دهد.
