فصل پنجم - حق حاکمیت ملّت و قوای ناشی از آن (اصل 56 تا 61)
اصل پنجاه و ششم
حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او ، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است . هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا درخدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خداداد را از طرقی که در اصول بعد می آید اعمال می کند.
اصل پنجاه و هفتم
قوای حاکم در جمهوری اسلامی ایران عبارتند از: قوۀ مقننه ، قوۀ مجریه و قوۀ قضائیه که زیر نظر ولایت مطلقۀ امر وامامت امت برطبق اصول آیندۀ این قانون اعمال می گردند. این قوامستقل از یکدیگرند.
اصل پنجاه و هشتم
اعمال قوۀ مقننه از طریق مجلس شورای اسلامی است که از نمایندگان منتخب مردم تشکیل می شود ومصوبات آن پس از طی مراحلی که در اصول بعد می آید برای اجرا به قوۀ مجریه و قضائیه ابلاغ می گردد.
اصل پنجاه و نهم
در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوۀ مقننه از راه همه پرسی و مراجعۀ مستقیم به آراء مردم صورت گیرد. درخواست مراجعه به آراء عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.
اصل شصتم
اعمال قوۀ مجریه جز در اموری که در این قانون مستقیماً برعهدۀ رهبری گذارده شده، از طریق رئیس جمهور و وزراء است.
اصل شصت و یکم
اعمال قوۀ قضائیه به وسیلۀ دادگاه های دادگستری است که باید طبق موازین اسلامی تشکیل شود و به حل و فصل دعاوی و حفظ حقوق عمومی و گسترش و اجرای عدالت و اقامۀ حدود الهی بپردازد.